O bahçe

Sabaha karşı içimdeki büyük bahçede dolaşıyorum. Odamda adım atacak yer yok. Kitaplar ve defterlerle dolu odamın pencereleri açık. İçimdeki büyük bahçede sözcükler var. Adım adım dolaşırken o sözcüklere soruyorum hayatın gizemli yanlarını. Cevaplarını öenmsiyorum. Her sözcük hem içimdeki bahçeyi hem de dışımdaki dünyayı aydınlatıyor. Dolaşmasana diyenler karşısında şaşkınım. Çünkü gürültü yapmıyorum hiç. Sabaha karşı içimdeki bahçede huzurluyum ve heyecanlıyım. Hem huzur hem de heyecan yaşanabilir mi diye kaygıyla soruyorlar. Kaygılanmanıza gerek yok diyorum. Sözcüklerden ne istiyorsun diyenler de oluyor. Bilmedikleri çok şey var ama onlara anlatmaya gücüm yok. Sözcüklerle aramdaki ilişki anlatılamayacak denli güzel...

Her insanın içinde bahçe var ama kimileri o hiç yokmuş gibi davranıyor ya da onu bakımsız bırakıyor. Böylece insan içindeki yaratıcılığı kolay kolay öldürebiliyor. Oysa o yaratıcı yönümüzle neler neler yapabiliriz.

İçimdeki bahçede olup bitenleri şaşkınlıkla izliyorum. Hayatımı o bahçeye adadım.