- Kategori
- Şiir
O beni biliyor; ben de onu...
Gelecekte dolunay olacaklar. Onun, Asya'mın gözlerinde keşfedecek, Anadolu’nun Hilalini ve Hilalin zamanla Dolunaya dönüşeceğini..!
Varsın artık başımızda dolansın; O gri bulutlar,
Bağrımızda saklı olan; O Güneş her gün yeniden doğar.
Adımıza ASYA demişler, ANADOLU demişler.
Sözüm onlara candan sevmiş desinler
Vuslata ermeden, erdirmeden kıymasınlar baharımıza,
Sevgili desinler, Gönül vermişler,
Saçlarına ellerine dokunamadan, bırak yar olmuş desinler,
Hakkımızda methiyeler dizsinler küf kokulu sözlerle…
Bilmezler ki! Asya'm
Beni bensiz, Senide sensiz anlatan ne varsa dünden bugüne
Eğri bir dille ağıda çevirirken tüm Türküleri
Beraber bağrımızda taşıyacağımız...
O Güneşin..
Bir gün başı dumanlı
Etekleri çiçekli,
O Altay'ın üzerinden doğacağını bilemezler Asya’m..!
- SENİ DÜŞÜNDÜKÇE
Seninle nefesleniyorum Asya'm;
Öfkesi Boşalmış Göğün Altında;
Şiddete Doymuş İntikamcı Yerin Üstünde...
Nefesleniyorum Asya'm Seninle...
Sen ve Ben Nefesleniyoruz O An..!
2013 Aralık... Anadolu'dan ASYA'sına
2020'ye doğru...