- Kategori
- Şiir
Odam

Yani yatak odam.
Odam, ne kireç,
Ne de, duvarları, güleç.
Orada yalnız ben,
Ve yalnızlık.
Ben miyim yalnız,
Odam mı yalnız.
Odamda Ay var.
Belki ayın ilk dördü,
Belki son beşi.
Pencerem, odam, ince uzun,
Ay da ince uzun.
Ayın uçları sivri değil,
Sivri olsa, batardı bir yerime.
Ay eğri,
Ay yamuk,
Hiç de ortapedik değil,
Uzanınca boylu boyunca,
Penceremin dışından.
Açık duruyor dolaplar,
Yatağımın dağınıklığından öğrenmiş,
Ama ben odama değil,
Ay bana bakıyor,
Ben odamdan aya,
Başım dönerken.
Delikanlı
22.05.2002