Öfkeli nutuk

Öfke bir sanattır nutuk atmakta,
Konuşur, haykırır kızarım ulan!
Dilimin altında jilet yatmakta,
Keyfimi kıranı çizerim ulan!

Demokrasi varsa, önce bana var,
Sürüyü bozmasın üç asi davar.
Bir küfür ederim tenkidi savar,
Bir sözle fiyaka bozarım ulan!

Gastede, dergide kadın soymayın,
Sonra yolunuza döşerim mayın.
Halk beni seviyor, karşı koymayın,
Muhalif olanı ezerim ulan!

Rahleyi tedriste yapmışım ilim,
Sözümü tutmalı her tür eğilim.
Mürekkep yaladım cahil değilim,
Adımı alnına yazarım ulan!

Öyle çalarsanız tencere, tava,
Canımız sıkılır, bozulur hava.
Benden olanları getirir tava,
Onlarla birlikte azarım ulan!

Ak demokrasinin anla farkını,
Susmazsan bozarım senin çarkını;
Başınıza yıkar gezi parkını,
Bu parkta yalnız ben gezerim ulan!

Sökmez öyle bana fener, çarşısın,
Ya benden olursun ya da karşısın.
Küpümde hıyarsan, sen bir turşusun,
Benden olmayanı süzerim ulan!

Benim için ölen en has yiğittir,
Bana karşı çıkan sokakta ittir.
Bazı haşereler yararlı bittir,
Zararlı olanı sezerim ulan!

Unutma Sivas’ta ölüp yananı,
Unutma sokakta dökülen kanı.
Alıp gitmez isen burdan ananı,
Harama uçkuru çözerim ulan!

Akıllı olanlar hep beni över,
Ben yandaş olana veririm değer.
Bir had bilmez beni üzerse eğer,
Ben onu bin defa üzerim ulan!

Başıma kakılmaz geçmişte kalan,
Unutma üstüne yürüyor plan.
Biri derse benim sözüme yalan?
Ağzı torba gibi büzerim ulan!

Ortadoğu bana göredir tam da,
Benim sözüm geçer Bağdat’ta, Şam’da.
Yiğit gerektiği her bir ortamda,
Çöl rüzgârı gibi tozarım ulan!

Beğenmeyen gider, beğenen kalır,
Dik başlı olanlar dersini alır.
Haklıymış, haksızmış bana vız gelir,
Getirtir karşıma dizerim ulan!

Kemalmiş, Nevzatmış bana ne yahu,
Biat etmiyorsa asidir ruhu.
Taciz eden varsa bizim güruhu,
Acımam kabrini kazarım ulan!

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat