Öğrencilerimden denemeler (1) / Benim ülkem… Rabia Şahin

Benim ülkemde yaşamak zor, hem de çok zor… Attığın her adımda kara kara düşünmeden, acı gerçeklere takılmadan yürümek, ileride neler olabileceğine hazırlıklı olarak, hayat yolunda emin adımlarla yürümek… Gezip tozduğun yerleri beynini ve kalbinin derinliklerinde hissetmek için ülkemin mutlu ve aydınlık geleceğinden emin olarak, dim dik yürümek… 

Kurduğumuz hayallerle yüceltmak isteriz hayatımızı… Geleceğe umutla bakan gözlerle sahip çıkarız ülkemize… O’na küçük bir çocuğun masum gözlerindeki bakışın ardındaki tertemiz gülüşünü taklit edercesine sahip çıkarız…

Hayallerimize eşlik eden sevinç, huzur, mutluluk ve hoşgörü ne kadar güzel… Bunları sırf düşünmek ve hissetmek bile, yüzümüzdeki ifadeyi nasıl da cana yakın tutuyor… Umut ve heyecan dolu bu düşüncelerle ve hayallerle, ülkemde bulmayı umduğum huzur ve hoşgörüye ulaşmak hiç de zor değil… Ünlü şair ve düşünce adamı, ülkemin marşının sözlerinin sahibi üstat Mehmet Akif Ersoy ne demiş: ” İnsan iki şeyi bilmelidir… Biri haddini, diğeri hesabını ”…