Okumuş serserilik

Geçen gün düşündüm aslında genelde düşünürüm. Ahmakça da olabilirim ama düşünürüm işte. Neyse ne diyordum, düşünmek. Hem öyle kelimelerin süsüne de ihtiyaç yok. Tek kelimeyle. Edebiyatı karıştırma, duygusal olamıyorum pek. Yolda yürürken bir kapağa rastladım, vurdukça vurdum ona. Artık ne azimse bendeki, evine götürecektim nerdeyse. Ses çıkarıyormuşum dediler, çirkin sesler. O da bir şey mi siz hep çıkarıyorsunuz bir yerlerinizden dedim. Terbiyesiz dediler. Terbiyeli olmayı çokta arzuluyormusum gibi. Terbiyesizlik ruhumda var teyzeee dedim. Şimdiki gençler okumuyor, boş geziyor dedi. Teyze dedim bilsen ben ne haltlar yiyorum ağzın açık kalır. Yemiyorum içmiyorum, okuyorum ben. E sonrada serseri oluyorum. Bakma bizdeki serserilik ,okumuş serserilik,zararsızız yani. Azcık ses ettiysek. Keyfimizden değil elbet, yalnızlığımızdan. Yalnızlık nedir bilmezsin sen tabii. Kocana üç beş saymakla, çocukların kahvaltısını hazırlamakla gidiveriyor sizdeki yalnızlık. Gel de gör bizimkini, gelip çattı mı gitmek bilmiyor. Okuyoruz ,okuyoruz daa daha beter oluyoruz. Yalnızlık kocamız oluyor, çocuklarımız oluyor. Evimiz oluyor. Yurtta tanımıyor ki her yeri yurt sayıyor. Sonra da gidip içiyoruz bir güzel teyze, biliyor musun kalabalıklardan, yalanlardan, aşağılık hallerden, parasızlıktan, bağrışmalardan kaçmanın en kolay yoludur içmek. Ama zorda oluyor bu. Sabahsı gecenin on katı acı çekerek uyanıyorsun. Uyanıyorsun amma acın gitmiyor hiçbir yere, günleri, ayları, yılları atıyor önüne de çek diyor. Ee teyze çekiyoruz bizde. Napalım bizim meslekte acı çekmek, parası da yok hani. İçimizden geldiği için yapıyoruz işimizi.

teyze bizimkisi okumuş serserilik, bizim serseriliğimiz zararsızdır amma kendi kendimizi öldürüveririz zamanla...