Öleceğimi sandım

Köhnemiş, sığ Laikliğimizle “demokratların” karşısında kalakaldık.
Biat kültüründen gelenler “demokrasi” dersi verdiler.
“Demokrasi” tazyikli ve boyalı suymuş,
Gaz bombasıymış,
Copmuş…

Hani bugünlerde soruyorlar ya:
“Laik misin, Demokrat mı?”
Sanki ya ondan olunurmuş ya da diğerinden.
İkisini de istiyordum.
Kafam karıştı.
Karar veremedim.

Şehrin sokaklarında AB’ci ve de ABD’ci “demokrat” hükümetin kolluk güçleri,
Orantılı terör estiriyordu.

Sadece Taksim değil, tüm cadde ve sokaklar, emekçilere yasaklanmış...

Bir baba çocuğunu kucağına almış. “O daha çocuk” diye haykırıyor.
Bir kadın sinirleri boşanmış “Öleceğimi sandım” diye bağırıyor.

Hava bedava,

Hava kurşun gibi ağır...

O gün orada;
Yoldan geçerken,
Emek bayramını kutlamak isterken,
Görev yaparken,
Çalışırken
Öleceğimizi sandık.

Hükümetin yüzünü gördük.
Ne kadar demokrattı!
Biz o kadar olamadık.

“Demokrasi”;
Tazyikli ve boyalı suymuş,
Gaz bombasıymış,
Copmuş…

***

Yaşasın 1 Mayıs