Ölen Kimseyi İtibarı Korur

Önemli biri olmadığım için öldüğümde arkamdan herkes her şeyi söyleyebilir. Önemli bir şahsiyet olsam itibarım da olsaydı itibarım kadar korunurdum.

Yani benlik bir durum yok.

Önemli ve itibarlı şahsiyetler böyle değil. Onların arkasından konuşuluyor çünkü doğru yanlış bir şeyler yapmışlar.

Hep merak ederim örneğin Hitler’in insanlık nezdinde değeri/sevgisi benden fazla mıdır? Valla şüpheliyim çünkü her şeye rağmen O’nun seveni benden fazladır. Tek tesellim O’nu sevenlerin de sevilmeyişi.

Atatürk’ü sevenler dağlar taşlar kadar ama sevmeyenler de var. İtibarı o kadarmış mı diyeceğiz? E böyleyse kabul etmeliyiz, diyemiyorum çünkü bu karşıtlık siyasi.

Onları itibarları koruyor bize de itibar gerekmiyor. Önemli biriysen öldükten sonra arkandan konuşulmaması(olumsuz anlamda, arkandan konuşuluyorsa olumsuzdur zaten, öyle algılanıyor) sahip olduğun itibara bağlı.

Tarihte adeta tapılan ya da yerden yere vurulan kişileri görüyoruz.

Atıyorum Köroğlu’nun arkasından konuşan yoktur sanırım; biraz masal olduğu için tabi.

Ölmüş gitmiş istediğimi söylerim, kalkıp engel mi olacak demeyin yaşayanların arkasından konuşmak daha kolay.

Ben hayattayken de öldükten sonra da arkamdan konuşulmasına bir şey demem; hatta mezarıma… Rahat konuşuyorum değil mi çünkü kale alınmıyorum ama sevilen biriyim; her ikisi de lehime nasılsa!