- Kategori
- Şiir
Olimpos gibi yalnızlık

Bir başına yıldızlara bakmak
Dımdızlak yalnızlık değilmiş.
Deniz gelir girermiş bacak arana,
Çamlar nacak atarmış birbirine
Yer tutmak için eteklerinde.
Başı dönermiş insanın
Kartal'ların başında dolanmasından…
Bin bir insan gelirmiş
Bu bir başınalığa
Bin bir aşkı da kollarında…
Bin bir şarap demlenirmiş
Ateşte taşta kumda…
Ve bin bir şarkı söylenirmiş.
Bin bir aşka yazılmış.
Kekik kokusundan balık esrirmiş
Bir başına ayla içmek
Dımdızlak yalnızlık değilmiş.
Tanrılar bile gelip
İnsan içine çıkarlarmış Olimpos’da…
Sahilde piyizdeyim anlıyacağınız,
Kafa desen bin beş yüz.
İyi kötü gıcır keyfimse.
Güya Olimpos’a aklı verip kendimle konuşuyorum.
Hafiften dalgamı da geçiyorum üstelik.
Kıpırdadı koca Olimpos hafiften ve dedi ki;
‘’Bana kimse senin kadar zulüm yapmadı…
Haydi ver şişeyi de yalnızlığa içelim.’’
Olan şişeye oldu.