Olmayacak Dua!

TÜRKİYE’DE duygularımızla hareket etmemiz bizleri iflah olmaz bir biçimde kutuplaştırmakta.

Gerçekten de verdiğimiz bazı tepkileri anlamlandırmakta güçlük çekiyorum:

Bu yazılı da olabiliyor…

Sözlü de olabiliyor…

Özellikle zorlu dönemlerden geçtiğimiz aşamalarda, sol entelijansiyenin sözcülüğünü yapan basın organlarında “düşündürücü” yazılar neşredilmekte.

Çok uzatmak istemiyorum.

Konumuz, cumhuriyetimizin kurucusu ve devletimizin banisi Mustafa Kemal ATATÜRK… Bakıyorum da…

Vefat etmiş bir “insan” üzerinden çıkarımlarda bulunmalar…

Yazdığı yazıda “ATA”mıza seslenmeler…

Bence, burada gerçekten de bir “absürtlük” var…

Türkiye’yi evet ATATÜRK kurmuştur; ve büyük önderimiz bizlere cumhuriyet rejimini emanet etmiştir. Atatürk’ümüzün bu topraklara ve vatana olan hizmetleri 1938 yılı itibariyle sona ermiştir.

Şimdi… Neden?

Atamızın yeniden Samsun’dan çıkıp geleceğine kendimizi “inandırmaya” çabalıyoruz.

ATATÜRK’ümüz bizlere; ne toplumsal “mitler” ne de dinsel “dogmalar” ne de “hayal âlemi” bıraktı…

Atamız bizlere yepyeni bir devlet bıraktı: Laik, demokratik hukuk devleti. Yönümüz, ilim ve akılla örülmüş medeniyet yolculuğudur.

Ama dikkat ediyorsanız, en az şeriat özlemi duyanlar kadar, Atatürk’e gönülden bağlı olduklarını ikrar edenler de, Ata’mızın bizlere bıraktıklarına ve değerlerine olması gerektiği gibi sahip çıkamıyor ve demagojiye alet ediyorlar.