- Kategori
- Şiir
Ölmek zamanı

Petek pastanesinde sonbahar olmuştu
Dışarının ışıkları şimdiden yanmıştı
Siyahlı güvercinler Ilgazlara uçmuştu
Ben öleli günler geçmişti
Acılarım seyrelmişti.
Öldüğüm koltuk pencereden bakıyordu
Cesedim şaşırıp kalıyordu
Üç vakte kadar beni öpmen gerekiyordu
Şubat kadar soğuktum.
Gözlerim eriyor çukurlarına gömülüyordu
Seni en çok hasretim arıyordu
Hayatı sendikasız sevenlere bırakmıştım
Bütün anılarım birkaç cümleydi.
Bütün sevinçlerim sana açık acılarım kapalıydı.
Hayatla ilgili her şey için bir anahtarın vardı
Yanlış anahtarı getirdiğini sandın
İncecik bir küfür soludun dudaklarından
Gül düşer gibi bir tekme attın
İçinde upuzun bir Şubat vardı
Ölmek zamanına dökülmüştü çırılçıplak ağaçlar
Zaten başka bir mevsim yoktu.