- Kategori
- Şiir
Ölü-yor düşler
Ölüyor düşlerim
Ölüyor düşlerim
Bu kez sahiden ölüyor
Gelecek misin yasıma?
Bir Hızır gibi son nefesime yetişecek misin?
Ucunda yokluk var, ölüm var
Gururunu yok edipte gelecek misin?
Bu kadar bekleyişin ucunda elbette ölüm var.
Gelmeyeceksen, elini son kez açmayacak mısın?
Düşlerime yolcu olamayacaksan,
Beni dilemeyeceksen;
Adını andığın gecelere söyle bari:
Sahiden sevmedin mi beni?
Kederli sözlerim
Kurumuş gözlerim sensizlikten
Tozlu yolların, saklanan hayallerin
İçli seslerin kıpırdanmaların misafiriydin
Aşkın cenazenin duacısı mısın?
Yoksa bizim hikâyelerin sırdaşı mı?
Dünya ölümlü ne istenebilir ki
Hangi engel uzaklaştırır bilemedim
Gün akşamlı vakitlere uzanmakta
Son demim gibi son ağıtımsın,
Yenik düşme hevese, düşme gururuna
Kalbim seni arıyor gözlerim kadar derinken
Her mevsim gibisin içimde
Bazen kış bazen yaz bazen ilkbahar bazen sonbaharımsın
Uzayıp giden zamana bırakma yalnızlığını
Unutma her şeyin ucunda Ölüm Var,
Belki yarım asır süren bir aşktı
Belki de yarın gelmeyebilir
Erteleme düşlerini kaybetmeden
Yalpalayan, şehirden şehire gezinen bir nefes gibi
Derman arayan, sayıklayan, hatırlayan, rüya çağıran ince bir ah!
Ah ki içimde yol alan bir ses
Güneşin içinde doğup battığı bir an gibiyim
Her şey her yer seni bana anlatıyor.
Bir umut ki aşk ki, gürül gürül akıyor
İçimde birikmişliyin ölmeye yatıyor