Ölüm, yemin ve değişmezlik

Bu güzel ülkenin geçmiş yıllarında sorumluluk üstlenmiş herkes bu günkü bir haberin bir fotoğrafı karşısında durup uzun uzun düşünmeli, ne oluyoruz demeli, 12 yaşında bir çocuğun kan davası nedeniyle yerde kanlar içinde yatan babasına sarılışını görmeli, onun intikam yeminini dinlemeli, sonra eğitim sistemini, okul götürülememiş, öğretmeni olmayan uzakları düşünmeli, kan davasının işlendiği, silahın doğal bir araç olarak kullanıldığı dizileri izlemeli fakat bir tarafında hep bu resim durmalı. Her şeyden önce empati kurabilmeli; ayakkabı boyacılığı yaparak evine katkı sağlamaya çalışırken gözünün önünde yıllarca önceki bir kan davasının alacaklılarının babasını kovaladıklarını "Durun, babamı vurmayın" diyerek bağırınca silahların kendisine de doğrulduğunu hatta üzerine ateş edildiğini ve sonrasında kanlar içinde yatan babasına son defa sarılışını ve intikam yemini edişini kendileri yaşıyormuş gibi düşünmeli.

Evet , Avrupa birliğine bu kadar yaklaşmış bir ülkenin insanları olarak başımızı iki elimizin arasına alıp bu insanlarımızın birbirlerini neden vurduklarını, bu olayda kimin günahının daha fazla olduğunu düşünebilmeliyiz fakat haberin fotoğrafları hep karşımızda olmalı. Saygılarımla...