Ölüm Hep Erken, Biz Geç Kalanız

 

Ölüm ilk kapımı çaldığıdan beri, dokuz yıldır her gece yatmadan önce artık beraber nefes alamadıklarımı özlerim ben...artık beraber bir bardak çay içemediklerimi anarım...ve içimde bir şarkı çalar Seha Okkuş’dan...

 

Hasretinle yandı gönlüm

Yandı yandı söndü gönlüm

Evvel yükseklerden uçtu, düze indi şimdi gönlüm

Gözlerimde kanlı yaşlar, hasretin bağrımda kışlar

Başa geldi olmaz işler, binbir dertle doldu gönlüm

Gelecektin gelmez oldun, halimi hiç sormaz oldun

Yaralarımı sarmaz oldun, yokluğunda soldu gönlüm

Gözlerimde kanlı yaşlar, hasretin bağrımda kışlar

Başa geldi olmaz işler, binbir dertle doldu gönlüm

Aramızda karlı dağlar, hasretin bağrımı dağlar

Çaresizlik yolu bağlar, yokluğundan öldü gönlüm

Yokluğundan öldü gönlüm

 

Bu şarkı da, bu gece benden özleyenlere gelsin...erken gidenlere...erken veda etmek zorunda kalanlara gelsin... erken vedalardan dolayı artık birbirine dokunamayanlara ..beraber bir bardak çay içemeyenlere gelsin...