Ölüm her yaşta acıtıyor...

Anne karnında ölen bebek de, 100 yaşında ki dede de aynı acıyı yaşatıyor öldüğünde... 

Her gün 1000 kişi ölür, 1001 kişi doğarmış derdi dedem.. 

Hep bir kişi fazla doğarmış ölenlerden.. 

Kiminin anası, kiminin babası, kiminin evladı, kiminin kardeşi, kiminin de eşi... 

Ama Rabbim kullarına kaldıramayacağı acıyı vermezmiş. En büyük acı evlat acısıymış; onun bile sabrını verirmiş.. 

Hani hep yaşlı birinin öldüğünü duyunca ''yaşı gelmiş'' deriz ya bir de ailesine sorsak ne derler acaba? 

Her ölüm haberinde ilk annemle babam gelir aklıma.. 

Karamsar bir yazı oldu ama, aldığım cenaze haberinden sonra yazmak istedim..