Ölümden yana

Hovarda bir türküde gün boyu yaşamak,

Atlarımı sürdüğüm o bayır otlaklarında,

Gökyüzüne bakıp bakıp ağladığını gördüm,

Açılmaz kuyulardan sözcükler boşandı bir anda,

Bu kumral yüzle ağlayarak koşamam,

Ey en çılgın sayfalarda gizlenen şiir,

Sen ki;

Tahtına çıkardın beni en yüce duyguların,

Açlığın hikmetini ve umudunu öğrendim.

Dünya sayısız apartmanlar camlar ardında,

Duraklar ki;

Yalnız benim uğradığım benim gezdiğim,

Kirlenmiş bir mendil gibi bırakılmış kaldırımlara.

Ölüm bir davettir dostlar, aşk bir davet,

Yaşamın ortasında sürekli öpmek ister gözlerimizi,

Her defasında sana toplanan yüreğimi,

Avuçlarına seriyorum.

Hani tüneksiz kuşlar gibi sığınsam eteklerine,

Soyunarak bölünen kulelerden,

Her gece rüyama giren yeryüzü cenneti,

Ölüm bir tikse vurmadan yaşatır mı adamı,

Nedir niyeti.

İbrahim Halil SİPAHİ                                       

05,09,1984/Yüksekova 

www.facebook.com/ihalilsipahi