Ölümlü Bu Dünya Be Kardeşim!

Geçenlerde çok sevdiğim bir akrabamı, abimi kaybettim. Uçak ile taziyeye giderken hayatımızın sadece o anlık olduğunu düşündüm. Ne bir dakika geçmişime dönebiliyordum ne de bir dakika geleceğimi görebiliyordum.

Hayat aslında o kadar kısa ki nasıl geçtiğini anlayamıyorsunuz bile. Merhum abim ile İzmir sokaklarında ki yürüyüşümüz ve ziyaretlerimiz aklıma geliyor.

Tatlı bir mazime dalıyorum.
50 yıllık ömrüme neler sıkıştırmışım.
Acı ve tatlı hatıralarım gözlerimde canlanıyor.
Üniversiteyi ilk kazandığımı öğrenmem ve üniversite öğrencilik yıllarım.
Asistanlık sürecim ve profesörlüğe kadarki zaman dilimim.
İdari görevlerim.
Evlilik dururum ve çocuklarımın dünyaya gelişi. Çocuklarımın doğum esnasındaki heyecanlarım.
Çocuklarımın büyümesi üniversiteleri kazanmaları ve iş sahibi olmaları,
Hatta evlilikleri…
En sevdiğim varlıklarımın annemin, babamın ölümü ve sevdiklerimin bir bir şu fani dünyayı bırakıp gitmeleri.
Sağlığıma dikkat etmeye çalışmam, akşamları sağlığım için yürüyüşlerim yada spor yapmaya çalışmam…

Ama işte!
Hemen hemen her hafta bir sevdiğimi kaybetmenin hüznünü yaşıyorum.

Yaşlandığımı biliyorum.
Ama sanki cesedim yaşlandıkça ruhum gençleşiyor.
Dünyaya daha mı çok bağlanıyorum ne!
Hedeflerimin sayısı gün geçtikçe azalması gerekirken artıyor.
Hiç ölmeyecekmiş gibi hala dünyaya dört el ile sarılıyorum ve çalışıyorum.
Ama yarın ölecekmişim gibi ahiretimi hiç düşünemiyorum.
Sevdiklerimi devamlı bu dünyada kaybediyorum,
Ama o musalla taşına bir gün benim naçiz vücudumun da konulacağını hissedemiyorum. Kendime toz kondurmuyorum.

Etrafımdaki insanları süzüyorum.
Hala bir birini kırmaya çalışanlar var, ölümlerden bile ders alamıyoruz.
Haram ile helal şeyler birbirine karıştırıyoruz.
Parada sınır tanımıyor, makamlarda birbirimizi ezip geçiyoruz.

Üzülüyorum. Yarın utanacağımız davranışlarımızı hala yapıyoruz.
Bazen müdahale etmeye çalışıyorum ama aksi ile tokat yiyorum. Demek ki halis niyetli olamıyorum.

Sonra kestirip atıyorum;
Ölümlü bu dünya be kardeşim!
“Ne ekersen yarın ahirette onu biçeceksin” diyorum.
Kendimi teselli ediyorum ve ahiretimi düşünüyorum…

www.hamditemel.com.tr