ölümün sokağı

dolaştım ölümün sokağında dün

intiharlar kol geziyordu

kimi sevgi dediği yalandan

kimi aşk dediği tuzaktan

kendi ipini çekiyordu

yorgun bedenler gördüm

ağlayan ruhlar

tez elden

çıkıp gitmek telaşı vardı hepsinde birden

kanayan nice yaralar vardı

kırmızı değildi kan

siyaha çalıyordu rengi

aldatılmışlıktı bu intiharların sebebi belli

gözlerden yaş yerine süzülen şüphelerdi

o şüpheler ki

o şüpheler ki yersizdi pek çoğu belki

ölümün sokağında

intiharın koynunda

ne bedenler ne ruhlar önemli

öyle bir yer ki burası

azrail hepsini yendi...