Ömrümüz geçiyor bak yavaş yavaş...

ÖMÜR DEDİĞİN...
Hayat ne kadar da hızlı akıyor,
Ulu bir çınar gibi hissediyorum kendimi.
Yıllar onlarca çizik atmış gövdeme,
Nasıl da tükeniverdi ömür...

Dallarım gün be gün toprağa eğiliyor,
Umrumdamı ki gökyüzüne uzanmak.
Nedensiz kırgınlıklar yaşıyorum,
Aklıma gelmiyor sebebini aramak.

Kuşlarım,
Can kuşlarım, arada bir cıvıldıyor yüreğimde.
Anne - baba olmak ne denli zor,
Eskisi gibi sımsıkı sarmak istiyorum,
Ayrıldı mekanlar, imkanları olmuyor!

Hayatı bir bardak çay tadında,
Yudumladım farketmeden.
Ne yanındaki simitin kıymetini bildim,
Ne de mezesi, dost muhabbetlerin.

Yakındır artık toprağa dönüş,
Olsun dimdik durdum senelerce,
Hergüzelin bir sonu yok mu?
İşte giriyorum o dönemece...

HAYATI BİR SOLUKTA YAŞADIKTAN SONRA, KEŞKELERİMİZİN HİÇ OLMAMASI DİLEKLERİMLE...