On Üç

içtiğim kahvede
oturduğum sandalyede
gittiğim yerlerde bulmak zor değildi sizleri
oyun oynadığım yerde hüzünlenmem
zor değil
abime abi derken
çıkarken merdivenleri yavaş yavaş
koşarak iner olduk
neleri düşündüğümüze kimleri kaybettiğimize dahi bakmadan
geleceği planlamadan
gelişi güzel yollara sapıp
çıkan karşımıza duvarları büyük bir hınçla yıkıveriyorduk
gök gürledi
şimşek çaktı
kovadan boşalırcasına yağmur yağdı
her bir yanımız su içinde kaldı
haberimiz vardı oysa ki
göğün gürlemesinden
şimşeğin çakmasından anlamıştık
hayallerin yerlebir olup sular içinde kalacağını
görmezlikten geldik
duymazlıktan geldik