Önce, Sen Haddini Bil...

Artık avaz avaz bağırmak istiyorum. Kürt açılımına hep destek, tam destek diyenlere bu açılımın getireceği noktayı anlatmaya çalışmamın nedeni buydu.

Müge Anlı dün verip veriştirmiş, bir anlamda “Oh olsun, şimdi devletten destek beklemeye utanmıyorlarmı” demiş. Anlı , sen kimsin… Hasbel kader tutturmuşsun bir yol kendine. İnsanları birbirine düşürerek, iftira atarak… Programında hem hakim, hem savcı, hem avukat hem de polisi oynayarak yoluna devam etmektesin. Yalnız ülkemizde yaşanan gerçekler sözüm ona senin “Tatlı Sert” realite show’larına benzemez. Sen nasıl ayrımcılık, ırkçılık yaparsın…Kimsin sen.

Son zamanlarda doruk noktaya ulaşan bir düşünce sistemi ortaya çıktı. Aslında uzun zamandır vardı ama şimdilerde doruğa ulaştı.

Artık pek çok kişi için Kürt demek PKK’lı ile eş anlamda tutulmakta.

Van’da üniversite var. Tayini oraya çıkmış, orada çalışan, yaşayan, okuyan genç, orta yaşlı insanlar bulunmakta.

Van depreminden sonra insanlığını bir kenara bırakıp “Oh olsun” “Bir de onlara yardım mı edeceğiz” gibi yorumlar yapan, sözler söyleyenler. İnsanlığınızı derin dondurucuya mı  koydunuz. Bugün Van’da yarın başka bir yerde. Her yerde terör örgütünden yana eylemler yapılmakta. O zaman bizde oturup “Oh olsun” mu diyelim.

Anlı, herkes haddini bilmeli derken İstanbul’u da göz ardı etmesin. Çünkü neredeyse gün aşırı İmralı ve terör örgütünden yana gösteri yapılmakta. Polise taş atılmakta. Yarın, öbür gün deprem olduğunda göçük altında kalırsa Anlı’yı kurtarmayalım mı.

Anlı ve benzerlerinin sözlerine çok dikkat etmesi gerekli. Mehmet Ali Erbil’in söylediği sözler için yaptığı yarışma programları kaldırılırken, Anlı bugün yine kırıta kırıta programına devam etmekte. Niye o program kaldırılmıyor. Ya da sunucusu değiştirilmiyor.

Eğer yukarıdaki eşitlik’i başkalarına da uygulayacak olursak. Böyle afet durumlarında kılımızı kıpırdatmamamız gerekli. “Gözünün üstünde kaş var” diyerek. Ayıptır, insanlık dışıdır,utanç vericidir.

Hatırlatmakta fayda var. Şimdi küçük küçük ülkeler haline gelen bir zamanların büyük ülkeleri. Böyle böyle parçalandı. Böl-parçala-yönet…

Zaman “Oh olsun” ya da “Herkes haddini bilmeli” gibi saçma sapan söz ve düşüncelerin savrulma ve söylenme zamanı değil. Birlik olma zamanı.

Zaman, birbirimize el uzatma zamanı.

Yoksa...Yugoslavya, Çekoslovakya, gibi mi olmak isterdiniz.