Önce evlilik

Bütün kültürlerde, bütün toplumlarda evlilik en kutsal birlikteliktir. Böyle olmasıda çok güzel zaten, bizde ise olmazsa olmazımız. Daha kızlarımıza beşiğinde ninni söylerken başlarız:''Uyusunda büyüsün nenni, tıpış tıpış yürüsün nenni, bembeyaz da gelin olsun nenni...'' Oğullarımızada ''uyusun, büyüsün, damat olsun, asker olsun nenni'' Daha hiçbirşey olmadan evli olmalıyız. Önce insan olsak sonra ne olacaksak olsak olmaz mı?

Benim evlilik kurumuyla alıp veremediğim yok aslında, bende evliyim hemde 15 yıldır. Okulu bitirince hemen evlendim. İlk ve en birinci vazifemi yerine getirdim Bilinç altıma yerleştirilmiş bir öncelik vardı. Böyle büyüdük, böyle büyüttüler bizi. Daha el kadar bebe iken yakınlarımızın düğününde gelinlik giydirilir, gelin olmaya özenderilirdik. Mutluluktan havalara uçardık, bebektik... gelindik.

Benim sitemim önceliklerin yanlışlığına. Önce insan olsak, insanca yaşamayı bilsek. Önce mutlu olsak o mutluluğu paylaşmayı bilsek. Önce gülmeyi bilsek sonra güldürmeyi başarsak. Herşeyi birlikte öğrenmek için çabalamasak. Daha önce öğrenmiş olsak birbirimizde eksikliklerimizi gidersek. Çabalarken birbirimize dolaşıp düşmesek, yerlerde birlikte debelenmesek. Önce kendi ayaklarımızın üstünde dursak, sonra elele beraber yürüsek. Önce kendimiz bakmayı bilsek, sonra aynı yöne birlikte baksak. Herşey daha güzel olmaz mı?

Bizim hergün çoğalan boşanmalarımızın, bizim hergün yıkılan yuvalarımızın, bizim mutsuz evliliklerimizin sebebi bu bence. Biz kendimiz büyümeden çocuklarımızı büyütmeye başlıyoruz. Biz doğru dürüst yürüyemeden onlara yürümeyi öğretiyoruz. Aynı kadere onlarıda mahkum ediyoruz. Yani bu bir kısır döngü, nasıl yaşatılıyorsak öyle yaşatıyoruz. Acaba bundan sonra ben, benim gibiler, benim neslim çocuklarımıza daha farklı bir hayat tarzı öğretebilir miyiz? Önceliklerini değiştirmeye yardım edebilir miyiz? Daha mutlu evlilikler, daha mutlu nesiller için.
.