Önce vatan

öyle çok zaman yitirdik ki
birlikte boğulacağız çoğalttığımız suda!
gün yüzünde, hükmü bitmemiş gece ayazı sürmede hâlâ…
içimizdeki kapıları kapattık birbirimize
derimizde pörsük bir zaman
gündüzün, gece kuytusunda sıkışıp kalmışız 

teslimiyetin, son bakışıdır ölüm
oysa, başka denizlere açılınabilir bu limandan!
celâlleşen doğruların, çıkmayan sesinde
dil ağrısı çoğalır durur kalır öyle…

tarihe dönün bakın yeniden
ve bir hattat gibi işleyin onu göğsünüze
ki, vurgunlarda daralmasın sokaklarımız
mahur korkularla, sevgisizlik binmesin sırtımıza
bir avuç sevgi için, eğilip bükülmeyelim yaban önünde

dil darbesinde deniz bitmez
bizim her yanımız deniz
amaçsız görünen zehirli örümcekler
soluk alamaz hâle getirmeden
beyninizin tutanaklarına bakın göreceksiniz

ortada dağılıp kalan andımızı, birleştirmek olsun tek gâyemiz!
önce sen varsın/ ben varım/ biz varız
ve de bakar körler var, anla/ anlat/anlatmalıyız

şehzâdeler, gıcır ayakkabılarıyla kaldırımlarda yürüyemezken
sokakları ev, çöptekini aş edip
çıkmayan sesinle, yüzünü gösteremeyen çocuk
utanma yoksunluğun/yokluğundan
çıplak ayaklarınla bastığın bu toprakta
iki kat hakkın var / h a y k ı r

/önce vatan /önce ben varım ben
çokluğa mayalanmayan yokluk var
bir fotoğrafta değişmeyen kare
yokuş çıkılmadan, görülmeyen iniş var/

ey yurdum halkı, orda kimse yok mu
kimse yok mu orda?...

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir