Önyargı

Öncelikle bu ilk yazım olacak. Ve bu sebepten değerli arkadaşlar, ilk yazı olması nedeniyle olabilecek birtakım hataları hoş görmenizi istiyorum sizden.

 

Neyse vesselam, lafı fazla uzatmadan hemen başlayalım söze. Değerli arkadaşlarım, şöyle bir görüşüm var: ben Kuran'ın psikoloji alanında da bize rehber olacak bazı görüşleri olduğuna inanıyorım. Ve bugünkü yazımın temelini de ön yargı ve ön yargının Kuran'da dile getirilişi olacak.

 

Haydi hemen başlayalım söze.  Değerli arkadaşlarım, önyargı dediğimiz kavram bir konu veya bir düşünce hakkında verilen peşin hükümün adıdır. Bu peşin hüküm bir tutumdur ve genellikle olumsuz yönde gerçekleşir. Önyargın, yansıtıcı düşünce dediğimiz kavramı bünyesinde barındırmaz bir konu veya nesne hakkında net hüküm verir.

 

Şimdi ise Kuran'ın önyargının yanlışlığına nasıl yaklaştığını inceleyelim.

 

Hani, Rabbin meleklere, “Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım” demişti. Onlar, “Orada bozgunculuk yapacak, kan dökecek birini mi yaratacaksın? Oysa biz sana hamdederek daima seni tesbih ve takdis ediyoruz.” demişler. Allah da, “Ben sizin bilmediğinizi bilirim” demişti(2,30).

 

Allah, Âdem’e bütün varlıkların isimlerini öğretti. Sonra onları meleklere göstererek, “Eğer doğru söyleyenler iseniz, haydi bana bunların isimlerini bildirin” dedi(2,31).

 

Melekler, “Seni bütün eksikliklerden uzak tutarız. Senin bize öğrettiklerinden başka bizim hiçbir bilgimiz yoktur. Şüphesiz her şeyi hakkıyla bilen, her şeyi hikmetle yapan sensin” dediler(2,32).

 

Görülüyor ki Allah, yeryüzünde halifesini yaratacağını söylediğinde melekler konu hakkında bilgi sahibi olmadan  ''peşin bir hüküme'' dayanarak karşı çıkıyorlar. Daha sonra ise Allah, meleklerin kapıldığı bu önyargının hatalı olduğunu dolaylı olarak anlatıyor.

 

Sonuç olarak Kuran'da yer alan bu hikaye aracılığıyla önyargının yanlış bir tutum olduğu, en açık bir dille belirtilmiştir.

 

Mehmet Serhan...