Orada Bir Köy Var Uzakta...

“Orada bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.

Orada bir ev var, uzakta
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.

Orada bir ses var, uzakta
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.

Orada bir dağ var, uzakta
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak da
O dağ bizim dağımızdır.

Orada bir yol var, uzakta
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.”

demiş, Üstat Kutsi TECER...

Herhangi bir kısmını alıp yorumlamak istedim; ancak bölünmüyor, bir çırpıda bir Anadolu köyünün tüm dehlizlerine nüfuz ediveriyor bu şiir...

Gerçekten de Memleketimizin çoğu köyü uzaktan bakıldığında yeşil, şirin, küçük mütevazı minerali camisi olan, insanda anlık, orada bir ömür kalma hissi uyandıracak şekildedir. Ancak, köy hayatı aslında ciddi bir disiplin isteyen, süsten ve samimiyetsizlikten uzak, işlevselci ve zor bir yaşam biçimidir. Köyün işi de aşı da boldur, derler. Köyde yüzüne bakılmayan meyve-sebzeye şehirde maaşın 3’e 1’i ödenir. Şu fotoğrafta gördüğünüz tıraş, köye dair bir özet niteliğinde! Şekli değil, işlevi... Kedi badalı (Çorum/Bayat İleği Köyü yöresine özgü bir deyiş; badal, merdiven anlamında) dalga geçmeleri pahasına kafaya bit düşmesin yeter! O makinenin hızarından geçmeyen yoktur sanırım... Ve bu acı diğer acılara hazırlıyor işte köy çocuğunu... ;)

Mürsel OKCU/ murselokcu@yandex.com