Ötenazi

İntihar; bireyin, depresif psikozda veya çıkar yol bulamadığı yaşam döneminde çaresizlikten, bunalımla yaşamını sona erdirmesidir. Uygun birilerinden destek istemesi halinde belki devam ettirebilecek bir yaşamın sona erdirilmesidir.

Ötenazi; bilinç ve psikolojik yapısı sağlıklı olan bireyin, içinde bulunduğu ortamın (aile, sosyal yapı, devlet yönetimi veya bedensel rahatsızlığının) kendisine yaşam tadı vermemesi ve bunu hiçbir şekilde düzeltemeyeceğini anlaması halinde hiç kimseye zarar vermeden yaşama veda etmesi, bilinçle kendince yanlış ortamdan kurtulma eylemidir.

İntihar ile ötenazi birbirine karıştırılmamalıdır. Biri (intihar) tükenmişlik, ötekisi (ötenazi) yüksek bilinç ifadesidir. Tükenmişliğe destek verilmesi, yüksek bilince saygı duyulması gerekir. Eşler, üretkenliklerini veya birbirlerine arzularının şiddetini ispat, evliliklerine bağlayıcı unsur oluşturmak için (evlenenler çocuk yapar, evde şenlik olsun, gelecekte yalnız kalmayalım vb. düşüncelerle) çocuk talep ederler. Çocuklarına kendisini niye istediklerini izah etmeden, oluşan canlının üçüncü bir insan olduğunu kabullenmeden, çoğunlukla beklentileri doğrultusunda çocuğu yetiştirmeye devam ederler. Daha önce belirttiğimiz gibi, hiçbir altyapısı oluşmadan sadece 18 yaşına geldiği için ceza ehliyetine sahip olarak kendini yaşamın içinde bulur. Yüksek öğrenime devam edenler veya askerliğini tamamlayanlar, 25 yaşında yaşam mücadelesine başlarlar. Yaşamın gerçeklerini o zaman fark ederler. 25 yaşından sonra insanların, o zamana kadar edindikleri bilinçle, bulundukları ortamın (aile, sosyal yapı veya devlet yönetiminin) yaşamın devamı için bir anlam ifade etmediğini, bilinçle iddia ve ispat etmeleri halinde, yaşama veda (ötenazi) eylemlerine saygı duyulması, kabul edilmesi gereklidir.

Bu iddia ve ispatın “Ötenazi Kurulunun” değerlendirilmesinden geçmesi, toplumda düzeltilmesi gereken konuların objektif belirlenmesini, toplumsal dinamiklerin harekete geçmesini, dünyanın daha yaşanılır bir duruma gelmesini sağlayabilir. Ancak çocuk sahibi olmuş birinin ötenazi hakkı olamaz, binaenaleyh her ebeveyn meslek sahibi olana kadar çocuğuna karşı sorumludur.

Hiçbir çocuk dünyaya yazılı veya sözlü dilekçe vererek gelmiyor, dünyaya nasıl geldiği, niye getirildiği izah edilmeden, istemediği bir dünyada yaşamaya mahkum edilmesi büyük bir cezaevinde yaşamaya mahkum edilmesidir. Tabii olarak bu mahkumiyete itiraz hakkına kimse engel olamaz. İçinde bulunduğu şartların yargılanması için bireye ötenazi hakkının verilmesi ve hatta dünyada BM bünyesinde uluslararası ötenazi kurulunun oluşturulması gereklidir.

Yaşamak tüketmektir, ötenazi bir tüketici hakkıdır. İnsan istemediği ve değiştiremeyeceği dünyada yaşamaya mahkum edilemez. Ötenazi geleneğinin oluşması, dünyadaki yanlışların düzelmesine büyük katkı sağlayabilir.

Ötenazi İNFAZ edilmeden talep edene bu hakkın sembolik olarak verilip toplumsal yapının düzeltilmesi için gereklerin yapılmasına yönelik adımların atılmasını etken olarakta düşünülmelidir.