Otostopla Macaristan-Romanya-Bulgaristan-Türkiye-Irak-İran-Afganistan-Pakistan yolculuğu...

O iki gençle tanışmam bir ay kadar önceydi... Antalya'dan Denizli'ye gidiyordum... Onları Antalya çıkışında gördüm... Ellerinde kartona yazdıkları kocaman ''DENİZLİ'' yazısı taşıyorlardı... Birinin adı Daniel'di... Ötekinin adının sonu ise ''nuş''la bitiyordu, ama şu an tam hatırlayamıyorum...

İngilizce ve tarzanca iyi kötü iletişim ''kurabildim'' onlarla... Öğrenciydiler... Yaşları 20-22 arasındaydı... Macaristan'lıydılar... Macaristan'dan yola çıkıp, otostopla yaparak, sırasıyla Romanya, Bulgaristan, Türkiye, Irak, İran, Afganistan ve Pakistan'a gitmişlerdi... Yine aynı yolu kullanarak geri dönüyorlardı... Dönüş yolları, ülke içlerindeki gidiş yollarından farklı olmalıydı ki, o ülkeyi iyi gezmiş ve tanımış olsunlar...  Pamukkale'yi ve İzmir'i görmek istiyorlardı... Sırtlarında tek kişilik çadırlarının da olduğu epey ağır bir ''bagajla'' dolaşıyorlardı... Çok yorgundular ve üç saatlik yolun yarısını uyuyarak geçirdiler... Umarım her şey gönüllerince olmuştur… Keşke mail adreslerini alsaydım diye hayıflanıyorum…

Bu tanışmanın üzerimdeki etkisini daha sonradan hissetmeye başladım: Para ile ilgili değil bu yolculuklar... Çok az para harcadıklarını anlattılar... Neredeyse Macaristan'daki günlük yaşamlarındaki kadar...

Bazı zorluklara dayanmak ve bu yolculuğu istemek yetiyordu galiba onlara... Ayrıca Avrupa'daki ''gezdikleri bölgelerin tehlikeli'' olacağı genel yargısına inanmamışlardı... Bu cesaret işiydi bence... Ve çok güzel anıları vardı tüm ülkelere ait... Bana öyle söylediler...

İçimi sızlatansa, benim kuşağım niye böyle maceralara ve yolculuklara çıkmadı? Niye çıkamadı? Çünkü para pulla ilgisi yok bu işin... İşte bunları düşünüyorum kaç gündür... Bazı noktalara ulaştım galiba:

- Her şeyde olduğu gibi ufkumuz yerelle sınırlı... Yolculuk, macera tutkumuz sahillerde çadır kamplarla sınırlı kaldı çoğumuzun...

- Dil sorunu hep en önemli sorun olarak çıktı karşımıza... Düşünsenize Orta-Lise-Yüksek okullarda tam on yıl İngilizce eğitimi alan bizim kuşak asla İngilizce öğrenemedi... Bu konuda dünyadaki tek ülkeyizdir...

- Tam anlamıyla özgür olamadık... Ailelerden bağımsız özgür bir kişiliğimiz olmadı hiç... Kişiliğimizi gerçekten yaşamak istesek bunu kabul edebilecek aile ortamı da yoktu zaten... Her anlamda bağımlıydık her yere...

Dilerim isteyen sırt çantasını alıp, düşer yollara... Yıllar sonra iç çekmezler gidenlerin arkasından...