Öyle Günler Gördüm ki...

Öyle Günler Gördüm ki...

Öyle günler gördüm ki,aydın gökler kararıp
bahtım bir bulut gibi üzerime çöker oldu.
Her gözümü yumunca tanıdık yüzler görüp,
hayaller alev alev beynimi yakar oldu.
Ümitsizlik, gariplik dört tarafımı sarıp,
yüzüm sırıtsa bile, içim yaş döker oldu.

Sabahattin Ali 1934

Yaşım ilerledi,57. yılın içindeyim.Geriye dönüp baktığımdaöyle günler gördüm ki;
Sevinçler, üzüntüler, gözyaşı, maddi kayıplar, kaybolan umutlar ve bir sürü yaşanmışlık...

Hayatımın her dönemi ayrı bir hikaye gibi geliyor bana. Ama şunu iyi biliyorum ki,
kendi açımdan ( böyle diyorum çünkü karşı taraflarda ne tip duygular bıraktığımdan
pek emin değilim.) geride bıraktığım hiç bir şeyden pişmanlık veya üzüntü duymuyorum.
Yaşanmalıydı ve yaşadım. Kaybettim, kazandım ve öğrendim. Ve daha öğrenecek çok şey var hayatta...

İşte burada sizlere bir sözüm var;
Geçmişle uğraşarak bir yere varmak olası değil. Ne yapmak istediğinizi ve nereye gitmek
istediğinizi iyi düşünmek zorundasınız. Keşfedeceğiniz gerçekler sizin yaşamınızı doğrudan etkileyecek.
Önemli olan bu keşif yolculuğuna çıkmaya karar vermeniz. Ya bu yolculuğa çıkacaksınız, ya da oturup ağlamaya
söylenmeye devam edeceksiniz.

Karar sizin...