Özgür Kent Yalnızlığı

Bir merhaba özlemi duyduk çoğu kez gök karası da olsa

Sevilerin satın alındığı en güzel yerlerinde bu kentin

Tanrısal yalnızlığımızı doldurduk şarkılara değin

&

En içten türküleri yakan bizdik çatlak dudaklarımızda

Nedensiz ezgilerde gülerken ağlayan

Onları söylemek özgürlüğünden yoksunduk oysa

Sevilerin satın alındığı en güzel yerlerinde bu kentin

Korku yıldızlara uzaktı bize en yakın saygı

Tüm kötülüklerden öte tutukluyduk sevilerde

Son bir yitiklik vardı ölüyken yaşamak uğraşımız

&

Renk verdim bu kente önceden usumda

Ayaklarımız dolaşıyor yürüyemiyorduk bulvarlarında

En güzel en geniş yerlerinde süs köpekleri

Bizden daha özgür ve daha saygı duyulandı

&

Kanepe üstlerinin yalnızlığını bile bize çok görenler

Uçan balonunun ardından ağlayan çocuk denli zavallıydı

&

Gecenin yaşanacak saatlerini satın aldı özgür eller

Bize özgürlükten arta kalan kent yalnızlığı

Ve boş bulvarlar doldurdu sıkıntılı uykularımızı

&

Hayrandık ilk kez görüyorduk büyük kent yaşamını
Özenilecek gibi değildi oysa

Unutulmuş bir kentin çocuklarıydık yine de geniş dünyalı

&

Bir merhaba özlemi duyduk çoğu kez gök karası da olsa

Sevilerin satın alındığı en güzel yerlerinde bu kentin

Tanrısal yalnızlığımızı doldurduk şarkılara değin

(ILGAZ, Yıl: 6, Sayı: 64, Ocak 1967)