Özhan Canaydın...

Gecenin saat 1'inde vefatının haberini aldım... Yatağımın baş ucunda olan resmine baktım. Aklıma 16. şampiyonluğumuz geldi. Onun çektiği çileler, dertler... Ona söylenen sözler...

Ona en ağır gelen şeydi belki de Galatasaray taraftarının tepkisi...

Oldum olası çok sevdim onu. En sevdiğim Galatasaray başkanıydı her zaman. Ben onun döneminde tanıdım Galatasaray'ı. Sessiz, sakin ve çok efendi bir insandı. Türk Futbolunun ihtiyacı olan insanlardandı.

Eski okulumun kurucusuydu... Belki çoğu kişi bilmez, Bursa'da onun soy adını taşıyan bir ilk öğretim okulu var. Eski okulum...

Kapının girişinde, onun fotoğrafı vardı. Altında onun hakkında kısa bir bilgi. Teneffüslerde Fenerbahçeli arkadaşlarımı alırdım, o resmin yanına götürürdüm, "Siz başkanımıza duacı olun, o olmasa burda olmazdık." derdim hep.

Onunla tanışmadım hiç. Ama bir insanı yürekten sevmek için illa onunla tanışmak gerekmez. Öyle benim sevgim de, uzaktan sevdim hep Özhan Başkan'ı. Sağlığına duacı oldum hep.

Savaşı kaybetti Özhan Baba... Yıprandı, yıpratıldı... Olsun, o bizim gönlümüzde hep beyefendiliğiyle, asaletiyle kalacak.

Söylenecek çok söz yok. Allah başkanımıza rahmet eylesin. Yarın Bursa yerinden oynayacak... Başkanımızı en iyi şekilde uğurlayacağız...

Bu taraftar seni unutmayacak Özhan Baba!