Pamuk Şekeri Sevdalar

Birisi anlatıyor, diğeri susuyor. Öteki başlıyor, beriki dinliyor.

Muhabbetler hep aynı aslında, yalnızca kişiler değişiyor.

Pamuk şekeri sevdaların sonu gelmiyor.

Bir yerde kesişen yolların zamansız ayrılmasıyla yaşanan şoklara kulak kabarttıkça, insan bulunduğu yerden şöyle bir doğruluyor.

Düşündükçe sonu gelmiyor.

Her şeyin bir bedeli var diyor bir tanesi, bedelsiz mutluluk isterim diyor karşısındaki.

Sahi çok mu zor bedel ödemeden mutlu olmak?

Başlayan her güzel şey ilk önce pamuk şekeri gibi tatlı olurda, birkaç saniye sonra eriyip yok mu olur?

Öyle olur sanırım. Anılar kalır aklında. Ki bu da şekerin eridikten sonra ağzında bıraktığı  tattır.

Zaman geçer, sızılar diner, duygular uyur, mantık uyanır derken derken, olmadı demeyi öğrenirsin.

Hatta öyle ki, ardına bakmayı bile düşünmezsin.

Her bitiş bir vazgeçiştir. Sen geçmesen de geçilen olursun ve bunu değiştiremezsin.

Gün yerini aylara, aylar ise yıllara bırakır.

Bir gün umulmadık bir dönemeçte geçmişle yüzleşirsin. Şaşılacak şey! Görmezden bile gelebilirsin.

Sonra yol boyu dönemeçler bitirir, tümseklerden geçersin.

Aklında eskiye dair cümleler beliriverir. O zaman karşılaşsan söylenecek ne çok şey vardır oysa.

Ama şimdi yüzleştiğinde gördüğünü bile fark etmezsin.

İçinde kekremsi bir tat, gözlerinde en acıma hisli tebessümün neye ve kime acıdığını bilmeden öylece geçer gidersin.

Unutulmaz diye bir şey yoktur aslında. Pamuk şekeri sevdalardan geçer, erimesine tanıklık edersin.