Paralellikten yoksun

Yalnızlığı öldüren bir yalnızlık benimkisi 
Öyle çetrefilli,
Öyle kendine has ki
Saf düşüncelerimi alıp diyar diyar gezdiren
Sigaranın dumanı gözüme kaçsa
Yumup gözlerimi 
İsyan etmekten kurtaracak kadar kendi halinde
Hali vakti yerinde bir yalnızlık
Kim yiğit olmaya heves ederse
Kim geçmek isterse dünyadan 
Dünya malından 
Bir kaç dişe dokunur cümle bağışlar
İsteyeni de affederim sanrılarımla 
Yalnızlık üşütür derler 
Yanmak nedir bilmeyenler! 
Onları da affettim 
Kendi iç dünyalarında.
İç dünyama neden girsin ki,
Eli yüzü düzgün hovarda yalnızlıklar ?
Kıymet bilmeyen bir ben 
Yokuş çıkmak nedir bilmeyen sizlerle 
İnceden bir hesabım yok
Olamaz da!
Üç beş kuruşluk vaktim var 
Kime harcıyor olabilirim? 
Kimin yalnızlığı umurumda olsun? 
Asil bir soydan geldiği doğru 
Doğru da!
Ne zaman ve kime doğru? 
Geliyor açmış kollarını 
Sen sana sanıyor
Yanılıyorsun 
Ben gidiyorum ona
O geliyor bana doğru... 
Paralel yoksunluğu içimde 
İçten, içe doğru... 
M'S