Pardon bakar mısınız ?

Kim derdi ki böyle başlayacaktı aşkımız. Ben ”pardon”u sadece birine çarpıp kahveyi üstüne döktüğümde, koluna çarptığımda, yol verirken felan söylenen kelime sanırdım. İçine Aşk’ın sığabileceğini hiç düşünmemiştim.. 

Kusursuz bir bakışı, derin anlam yüklü bir yüzü, yüzünü her çevirip tekrar baktığında ayrı bir sayfasını okuyup bitirebileceğin bir kitap gibiydi. Ya ben çok sevmiştim ya da aşık olmak için sebep arıyordum. Her ikisinde de acı çekebileceğim aklımdaydı. Önceki acılarını hatırla ve kendine gel telkinleri işe yaramıyordu. Tekrar aşık olmak, tekrar acı çekmek.. 

Bütün bunlar ;yaslanabilecek narin bir omuz, yanında uyanabileceğin, elini tutabileceğin, o uyurken saatlerce bakabileceğin, kahvaltıyı kimin hazırlayacağı kavgasını yapabileceğin, tuttuğumuz zıt futbol takımlarının tartışmalarını yaşayabileceğin birisi için değerdi...