Paslanıyoruz

Hayata, çelme takmayı seviyoruz...
Çoğu zaman attığımız çelme, bizim düşmemize neden olsa da...Toplum olarak, hemen her konuda bir kahrama ihtiyacımız var...

Önce, birilerinin yapmak istediğimiz konusunda, bize kapı açması gerekiyor... Biz, çalacağımız kapının yanlış olmasından öylesine korkuyoruz ki... Hatta, yardım etmek için çaldığımız kapının açılmama ihtimalinden bile, ürperiyoruz...

Selam vermeden utanıyor, hatır sormadan kaçınıyor;kendimizle yüzleşmekten tırsıyoruz... Başkalarının yapmadığı bir şeyi, ilk biz yapan olmaktan utanıyoruz...sosyal sorumluluk, sosyal sorun, yapıcı yaklaşım ve çözüm üretme
mekanizmalarımız kullanılmamaktan paslanmış...

Genel toplumsal kabuller üzerinden, hayatımızı yönlendirme ve yönetme eylemiyle, eğlenip duruyoruz... Dur bakalım; nereye kadar...

Hülya AŞKAROĞLU