Pazar Sendromu!

Bende “ Pazar Sendromu” başladı!

Dünya tıp literatürüne, sayemde girecek bir hastalık türü bu!

Bu Pazar saat tam 7.15’te uyandım!

Benim gibi her gün öğle ezanı uyanabilen biri için alışılagelmiş bir olay değildi bu!

Canım çalışmak istiyordu!

On beş yılı aşkın bir süredir bütün işlerini ertelemiş biri olarak Pazar sabahı kalkıp iş elbisesini giymek; dünden üzerlerine sinmiş ter kokusunu teneffüs etmek ayrı bir zevk veriyordu bana!

Hatta insanlar Pazar günleri niye çalışmazlar diye polemiğe de giriyordum kendimle!

Yengeniz uyanmıştı!

“Ne konuşuyorsun kendi kendine?”

“İşe gideyim diyorum!”

“Pazar günü! Yat uyu ya!”

“Uyuya uyuya bu hal geldik hanım! Kalk da çay yap; ben de taze ekmek alayım fırından!”

“Yaaat!”

“Ne bağırıyorsun? Yattığım zaman da kızıyordun!”

Yattım ama uzun süre gözümde yapacağım işleri canlandırdım! Arada bir, çalışırken üzerimde olan gömleğin ter kokusu burnuma geliyor, mest oluyordum!