- Kategori
- Anılar
Pencerenin içinde ağlıyordum
YENİLİMANDA GÜNEŞİN BATIŞI
Merhaba
Sevgili arkadaşlar gene uzun zaman oldu biliyorum ama fırsatım olmadı yazmak için yine de arada girip yazıları okudum. Malum havalar soğuktu yağmurdu derken sıcak günleri getirdik. Serin denizlere atmak için kendimizi can atıyoruz.
Geçen sene bir hata yapıp Antalya’ya gittim çok erken saatte terminale indim sabah olmasına rağmen inanılmaz sıcaktı belki daha sonra eser diye düşündüm ama ne kadar yanıldığımı daha sonra anladım içerde sorun yoktu klimalar vardı ama dışarıda sanki saunada dolaşıyordum. Arkadaşlarla denize gittik sıcak, sahile çıktık sıcak, bari havuza girelim dedik bir baktım kalıp buz atılıyordu. Yanılıp girsek birinci derece de yanık olacaktık. Saçlarımı yıkıyorum ama hiç kurumuyor anladım ki ben daha fazla kalamazdım geri dönmeye karar verdim.
İzmir havası kokusu bir başka şehir hele de imbat estiğinde ne güzel bir serinlik yayılır. Seviyorum seni İzmir batının incisi. Burada da nem var ama Antalya kadar değil.
Sevgili arkadaşlar Kıbrıs tan yeğenim geldi. Nasılda sevindim çok da büyümüş. Oldukça neşeli ilk defa yanında annesi babası yok ya kendini acayip özgür hissediyor. Birden kendimi düşündüm hani bazı dönemler olurdu ya büyürken hep gidip bir başka ortamda kalmak isteriz bu konu da teyzesi halası dayısı olanlar çok şanslı gerçi benimde vardı ama gidip kalamazdık.
Bir keresinde halama gittim o gece orada kalacaktım. Ama eniştemden çok korkardım bizi pek sevmezdi hiçbir şey demese de bakışları öyle kötüydü ki ne demek istediğini zaten anlardın sevgi yoktu içinde bizi görünce bu sefer halama kötü davranırdı eniştem eve gelince birden orda olmak istemediğimi anladım. Kaçamazdım da pencere dikkatimi çekti bahçeye doğru bakıyordu oldukça derindi iç kısmı yavaşça sandalyeye binip içeri girdim.perdeyi de çektim orda öyle büzüşüp kaldım.
Halamın telaş edip beni arayışını görüyordum ama ses çıkaramıyor sadece sessiz ağlıyordum; halamın çocukları da hem beni arıyor hem de halama kızıyorlardı neden aldın ki bunu bize iş çıkardın diyorlardı. En sonunda sesli ağlamaya başladım sanırım o anda hemen annemin babamın yanında olmak istedim belki onların evi kadar güzel olmasa da kendi yatağımda olmak istedim. Ben evimde olmak istedim.
Beni elimden tutup eve götürdüklerinde inanılmaz mutlu olmuştum; kendi sularımda yüzmek gibi bir şeydi. Bu yüzden çocuktur deyip geçmeyin unutulmuyor eğer yüzünüze bakan gözlerde sevgi veya nefret varsa hep onu anlıyorsunuz. Bırakın bu tatil ortamında çocuklar istediği gibi yaşasın büyüklerinde güvenle kalsın yüzlerinde tebessüm olsun ve de hep sizi sevgiyle hatırlasın.