Peri kızının Hikâyesi

Bir köyde asîl bir genç, amcasının kızı ile evlenmişti. Gerek oğlan, gerek kız, ikisi de güzeldi. Birisi güneş, birisi aydı. Kızın ahlâkı gayet güzel, ve de munisti. Oğlan ise hırçın, inatçı idi.

Kız peri gibi sevimli, melek huylu idi. Oğlan aksi, geçimsiz, dirliksiz, soğuk idi. Daima yüzünü duvara döner, otururdu. Kız sevilmek için süslenir, bezenir, oğlanın karşısına öyle çıkardı. Oğlan dünyasından bıkmış, usanmış, her saat Tanrıdan ölüm dilerdi.

Bunların hallerine vâkıf olan köy ihtiyarları bir gün meclis kurdular, oğlanı oturttular: “ Oğlum, madem ki hanımını sevmiyorsun, nikâhı olan yüz koyunu ver de, bırak! “ dediler.

Oğlan bu sözü işitince: “ Oh, ne âlâ! Yüz koyun ile bu bağdan kurtulacakmışım. Ben bu işe aldanmam” dedi.

Kıza gelince, bu haberi işitir işitmez, o peri yüzü gibi olan yüzünü yırttı: “Ben sevgili kocamdan ayrılığa dayanamam. Ben sevgilimi  görmemeye yüz koyun değil, üç yüz bin koyun verseler, razı değilim. Böyle bir şey istemem. “ dedi, feryada başladı.

Arkadaş! Seni sevdiğinden hangi şey alıkoysa doğrusu, sevdiğin o şey olmuş olur.

Yorum! Değerli dostlarım.

Görüyorsunuz, belki sizde karşılaşmışınızdır. Kimi sevgiler var, insanı madde ortamından kurtarıyor. İnsanlara güvenilmeyecek bir ortamda, güven açlığına hitap ediyor.

Kimi sevgiler ise, kişiyi bağa götürüyor. Yaşanılanlar bunun göstergesi. Baksanıza genç adamın içi dışına vurmuş durumda. Elinden çıkabileceklerinin korkusu onu ele veriyor. Aslında bu gibi sorunları olanlar, farklı bir zihniyete, kibire, her şeyin en doğrusunu bilme inancına sahip oldukları da görülüyor.

Bu gibilerin yaklaşımlarından insanoğluna hiçbir şey gelmez diyebiliriz.

Ahmed F.Yüksel