Posta kutuna bırak düşlerini

Çok sesli şehirler büyüttüm içimde

Sana bakarak

Ve kimsesizleştim

Kumbaram dağıldı

Dağılmışlığım vurdu yüzüme

Sırtını döndü gece

Sürgün yarınları aldım yatağıma bende

İhanet ettim bugüne

Ömrüme…

Senden arda kalan

Her yanım acıyor şimdi

Uçukluyor sensizliğim

Gece güne dönüyor

Kasım ölüyor

Sen

Hangi gele açtın yüreğini

Hangi el dokundu bedenini

Bedeninde benden kalanları topla

Posta kutuna bırak düşlerini

Kentin sisli yüzüne aç pencereni

Akşamüstünü al içeri

Soğuğa aldırmadan

Üşü…

İstanbul’a yaslan yine Ve ağla…