- Kategori
- Şiir
Racon

Ulan herkes tanır beni bu âlemde sen kimsin
Allah Ahmet dendi mi, işte orada biraz duracaksın
Söveriz arada da o ağız alışkanlığı, günah sayılmaz
Hele söyle bakalım cibilliyetini, kimsin, neyin nesisin
Adanalısın demek, ulan az kurcalasam akrabam çıkacaksın
*
Demek dün gece ‘cıngar’ çıkardılar burada bizimkiler ha
Karıya kıza mı asıldılar, yapmazlar, bir yanlışın olmalı
Kadının kocasını dövdüler, bir de adımı verdiler diyorsun
Ulan ben benzetmez miyim onları, hele bunlar doğruysa
Rakı mı, getirme sakın, şimdi bu sinirim soğumamalı
*
Aç bakayım şuraya tel, toplanıp hemen buraya gelsinler
Abiniz burada dersin, dertliymiş, sizinle biraz konuşacak
Gelirler, merak etme, ödleri patlar, hadlerine mi gelmemek
Vay vay vay, dün gece bunlar ha mekânda yiğitlenenler
Söyleyin lan doğru mu bunlar, sövdürmeyin, sonunuz kötü olacak
*
Abi, karı İhsan’a yüz verdi, İhsan dansa kaldırmak istedi karıyı
Yanındaki adam “olmaz” deyince, İhsan da bastı yumruğu
Karı sonra feryan figan, kocamı dövüyorlar işte falan
Yalan demem valla, bilirsin ben bunca zamanın Hasan’ı
İşte dün gece olan bitenin hatalıysak da aslı bu
*
Ulan var mı bizim raconda erkekli kadını dansa kaldırmak
Karı kuyruk sallamış ha, ulan dön sırtını otur sana ne
Rakıyı fazla kaçırmışsınız, üstüne de bir de on bira
Hem de adımı vermişsiniz, nerede ulan sizde utanmak
Hadi şimdi özür dileyin, mekan sahibinden önce…
Antalya / Mart 2013