Radyo

Geçen hafta, yol yapımı ve elektrik direklerinin değişmesi nedeniyle, iki gün elektrik kesildi.Çoktandır evimize gelmeyen, görüşemediğimiz bir dostla özlem giderdik bu vesile ile. Radyoydu bu vefalı dost...

Televizyonun, bilgisayarın hayatımızda olmadığı yıllarda; ne sadık, ne güzel bir dosttu radyo. Ajans haberleri, arkası yarın, radyo tiyatrosu, yurttan sesler, Orhan Boran ve Yuki, radyo sohbetleri...Ev hanımlarının, mutfakta bulaşık, yemek işleri ile uğraşırken ruhunu dinlendiren, verdiği bilgilerle yollarını aydınlatan kadim dostuydu, bu görüntüsüz ses kaynağı. Ajans haberlerinde, evin reisi genelde, çocukları susturur, çıt çıkarmadan dinlenirdi dünya ve yurt ahvali.Tabii, şimdiki gibi sohbet havasında, duygusal içerikli haberleri de, arkada fon müziği eşliğinde ve magazinle soslandırılarak verilen haber bültenleriyle hiç alakası olmayan bir tarzda verilirdi o günün haberleri... O zamanki TRT sunucularının kendine özgü adeta ürkütücü bir ses tonuyla, monoton bir tarzda okudukları , tamamen hükümetin sesi olan"ajans haberleri" anılarımızda yer aldı .

Şimdilerde, sayısız kanalı olan radyoyu, arabada dinleme olanağı buluyoruz. Oysa zaman zaman, televizyon-bilgisayar ikilisinin esaretinden kendimizi sıyırabilsek, hem gönlümüz hem kafamız esenlik bulacak...Kendi iç dünyamıza dönme, başkalarının değil de, kendi sorunlarımızla yüzleşme olanağına kavuşabileceğiz.

Elektrik kesintisinin yaşandığı o iki günde, TRT-Antalya radyosunu dinledim. Öz kültürümüzün değerlerinden olan, türkü-şarkı tarzında eserleri dinledim, arada sohbetlere kulak verdim.Çoktandır dinlemediğim ama belleğimden hiç silinmeyen güzelim şarkılarımızdan örneklerle, gerçekten çok hoş zaman geçirdim.Özellikle, çok severek dinlediğim bir tanesi, bazı günlerdeki ruh halime pek uygundu... Belki, siz de seversiniz o şarkıyı...

PAYDOS

Artık yeşerecek bir dalım yok,

Yağmurlar yağsa da bir, yağmasa da,

Üç günlük ömrümü, bir günde yitirdim,

Yarınlar olsa da hoş,olmasa da...

PAYDOS...

Mutluluğa paydos artık,

Kaderim gülse de hoş,gülmese de,

Üç günlük ömrümü bir günde yitirdim,

Yarınlar olsa da hoş, olmasa da...

İyi oluyor, arada elektriklerin kesilmesi...Bu sayede, içimde kararan ışıklar yanıyor. O ışıklar sayesinde, kendimi ve dış dünyayı elektrik olduğu zamandan, daha iyi görüyorum.

Uzakların yakın, yakınların uzak olduğu günümüzde, aile bireyleri ile de, kendi özümüzle de, hiç olmazsa arada bir , dışardaki dünyadan soyutlanmış bir ortamda yüzleşmenin, iç seslere kulak vermenin, sağlıklı bir ruh hali için, gerekli olduğunu düşünüyorum...