Rahmi Koç Müzesi

Tarihi Lengerhane binasında,

Hasköy - Sütlüce arası gidip gelen,

Alman yapımı bir yolcu treni eskisi;

Alıp götürüverir seni ta o yıllara.

Romanya’da rafineri bombalayıp;

Manavgat’ta denize düşen Hadley’s Harem’in,

Uçaksavarla vurulup, Akdeniz’in dibinden çıkıp gelmiş;

O yaralı, iki adet pervanesi,

Savaşın acımasızlığını bir şamar gibi vurur;

Yüzünün hem sağ yanına, hem de sol yanına.

Dünyayı dönüp dolaştıktan sonra,

Orada demirlemiş öylece duran,

Yorgun argın Kısmet Yelkenlisi.

Hayatın neden eve dönmekten ibaret olduğunu;

Hiç ses etmeden anlatıverir,

Hem de ona baktığın ilk anın tam da ortasında.

Çünkü ev benliktir.

Çünkü ev gidecek başka yer kalmadığında;

Koşup gelinecek yegane yerdir.

İşte o yorgun argın Kısmet,

Orada sana bunun talkınını verir.

Madeni yağ kokusunun deniz kokusuna karıştığı yerin adıdır;

Kostas Usta’nın motor atölyesi.

Ve her derdin mutlaka bir devası olduğunun;

Nihavend bir şarkısı gibidir,

O atölyeden gelen çekiçle anahtarın sesi.

Tek kanallı radyoda bir Fenerbahçe Maçı anlatırken Orhan Ayhan Abi;

Akıp giden hayatı bir anlığına da olsa durduruverir,

Ismarlama kundura imal eden, bir ayakkabı tamircisi.

O anda tüm farklılıkları eşitleyen iki şey vardır sadece:

Zarif bir çay bardağının incecik beliyle,

Dükkanın her yerine yayılan tavşan kanının koyu mu koyu demi.

Ez cümle, Altınboynuz’un Hasköy’ünde kıyıya yanaşmış olan Koç Müzesi;

Başlı başına bir aydınlanmanın hikayesidir,

Başlı başına bir medeniyet hazinesi.

O yüzden ne kadar teşekkür etsek;

Bir o kadar daha teşekkür etmemiz lazım gelir;

Ömrünüz uzun olsun, saolun, var olun,

Sevgili KOÇ AİLESİ...

Sapancalı, Üniversite mezunu, satış pazarlama sektöründe çalışan Errare Humanum Est ve Dum Spiro ..