Renksiz...

Sen mutsuzluklarını,

Ben umudu anlatırdım.

Yaşanan onca acıya inat ,

Sevda büyüttüm,

Gölgesinde demir karelerin.

Ay şavkıyor.

Sevdanın gölgesi,

Bir tutam türkü, Karadeniz

Umut, düş bir başka iklim,

Sen ve ben,

İki yabanıl çiçek gibiyiz,

Daha açmamış tomurcuğa,

Sevdalı.

Şimdi.

Derin.

Uzak.

Anı.

Boş verme be gülüm,

Sen mutsuzluklarını,

Ben umudu anlatırdım.

Anlatırım.

Türkü olurdu Köroğlu,

El sallardı yıldızlardan,

Ben duyardım,

Ya sen, mutsuz.

Selam olsun

Selam olsun da,

Türküler susmasın, umarsız,

Yanmasın şair, güneşin toprağa hasreti,

Hasretin güneşi.

Yanmasın.

Boşuna yasladım yüreğimi,

Gözlerim sustu, yüreğim konuşur,

Konuşurda,

Aldırma, on iki ayın üç yüz altmış beş asır geldiğine.

Sen mutsuzluklarını anlatırdın,

Ben umudu.
Ay şavkırdı pencereden,

Son sigaramızı bölüşürdük.

Şimdi,

Sen ve ben,

Yabanıl iki çiçek gibiyiz.

Güneşe hasret!

Renksiz tutsak…

Ankara 29/02/2008 N.Tüfekçi