Ruhumlarımız ortaçağda bedenlerimiz dünya telaşında...

Su gibi geçiyor ömür... Aylar, yıllar birbiriyle yarışa çıkmış sanki... Yaşarken bir telaş , bir koşuşturmaca , zamanla yarışıyoruz adeta. Nasıl yetişecek ruhlarımız bedenlerimize...? Birimiz bir tarafta , diğerimiz başka tarafta...

Nerede buluşacak beden ve ruh...? Ruhlarımız orta çağda , bedenlerimiz dünya telaşında . Ruhumuz kara bir tren vagonunda ağır ağır yol almakta, bedenimiz 21.yuzyıl hızında bir uçakta... Oysa yavaş , sakin, telaşsız yaşamalı hayatı, sindire sindire usulca... Bedenim ruhuma ayak uyduramayınca hırçınlaşıyorum, isyan ediyorum. ''Biter mi dünyanın telaşı'' diyorum...? Hep koşuşturmaca hep koşuşturmaca. Ruhum bedenime ayak uyduramazsa nasıl anlaşacağız biz onunla...? Nerede buluşturacağız onları ortak bir noktada...?

Yalnız geceleri ruhum dünyayı geziyor, bedenim bu kez uykuda.Sanki gündüzleri yetişemediği bedenime yetişme telaşında, bedenden çıkıyor gezdiriyor, hayatımda bedenimle gitmediğim nice diyarlara götürüyor her gece beni, hayatımda hiç görmediğim ortamlara , evlere giriyorum, yeni yeni insanlarla tanışıyoruz.Zaman zaman inanıyorum gittiğim yerlere , gördüğüm insanlara, arkadaşlık ediyoruz, oturup içiyoruz.Sanki yıllardır tanışıyoruz...

Okyanuslarda yüzüyorum saatlerce balıklar gibi.Okyanusa sıfır ya da deniz gören evlerde yaşıyorum düşerimde...

Bazen bir başıma tanımadığım ailem oluyor, evleneceğim adamı görüyorum ya da gelinlik giymişim...

Bazen öyle inanıyor ve yaşarken olmadığım kadar mutlu oluyorum ki, hiç uyanmamak, düşlerim de kalmak istiyorum...Öyle güzel rüyalar görüyorum ki, orada gerçek hayatımdan çok daha fazla mutluyum....Öyle çok ülke gördüm ki düşüm de, bazen gerçekte gördüğüm ülkelerle karışıyor.Gerçi insan bazen düşlerle , gerçekleri karıştırıyor.Sabah yatağımdan uyanmak istemiyorum ya da kağıt kalemle yatıp düşlerimi paylaşmak adına not etmek istiyorum.Anlıyacağınız ruhum düşlerimde yaşatıyor beni, bedenim gerçeklerde...
Hindistan da bir grup tapınak gezerken, yolun ortasında oturmuş bir grup insan görmüş.Diğer gruptaki lider sormuş;''neden yolun ortasında oturdunuz''demiş.Adam cevap vermiş:''ruhlarımız bedenlerime yetişsin diye bekliyoruz ''demiş...Siz de bekleyin ruhlarınızı, açmayın arayı mutsuz olursunuz yoksa.