Rutin Yaşıyorsun

Rodin’in düşünen adam heykeli gibi,

Elim şakağımda,

Düşünüyor, düşünüyor, düşünüyorum.

Her zamanki gibi;

İçimdeki benle, koyu bir sohbetteyim.

Rutin yaşıyorsun,

Senin hayatın, rutin olmuş be kardeşim diyorum.

Boş hayaller kurup, peşinde koşuyorsun.

Bakıyorum da

Yaptıkların aynı şeyler, yok hiç bir birinden farkı.

Yüreğinde her zaman bir telaş, tuhaf bir hüzün.

Çık, gez, dolaş.

Yağmurda ıslan, güneşte yan.

Nedir seni inciten,

Kimdir seni bu kadar üzen,

Rutin yaşamaya mecbur eden.

Bırak artık rutin yaşamayı.

Bu yaşa rağmen,

Sevgilinin tut elinden,

En masumca, dolu dolu, çılgınca yaşa,

İçindeki çocukla,

Çocukça.

Saadettin Güven