Rüya

Hafif mide bulantısıyla uyandım bu sabah. Hafif kalp çarpıntısı da cabası... Hiç uyanmasaydım dedim kendi kendime... Keşke uyanmasaydım... Yine rüyamdaydın. Her geceki gibi... Yine süslemiştin rüyamı... Ama bu sefer bir değişikti sanki... Bu sefer seni gerçekten özlediğimi kendi kendime itiraf ettim. Utandım. Biraz da acizliğime üzüldüm aslında. Daha sonra da uzun uzun gördüğüm rüyamı düşünmeye başladım. Ne de güzeldi ama... Her seferinde uzaktan görüyordum seni. Tam uzanırken sana ellerim bitiyordu rüyam... Bu sefer böyle olmadı. Sıkı sıkı sarıldım sana. Sarıldım, kokladım, öptüm... Gerçekti sanki herşey. Yine gülüyordun gözlerime bakıp. Ve gülerken biryandan da konuşuyordun benimle. Diyordum ya sana hani gülerken konuşunca çok tatlı oluyorsun diye. Kasıtlı yapıyordun sanki... Yine hayraan hayran bakıyordum sana. Doya doya aşkım diyordum...
Ne de yalan söylemişiz birbirimize değil mi ? Hep birbirimizin olacaz derken şu anda senin yanında başka birisi var, benim yanımda başka birisi. Seni artık sevmiyorum derken bile yalan söyledim... Yalanı sevmezdik birde... Yalancıyız işte...
Keşkelere yer olmadı hayatımda hiçbir zaman. Ama keşke yanımda kalsaydın... Keşke... Arkana bakmadan gitmeseydin keşke...
Bitirmeyi de beceremedik ya neyse... Keşke son kez tokalaşıp birbirimize iyi dilekler dileyip, birde sıkıca sarılıp öyle bitirseydik değil mi... Hani demiştin ya yanında kim olursa olsun beni özleyeceksin diye. Haklıymışsın