Rüzgar ve Ben

Oturuyoruz birlikte
Rüzgar ve ben
O arada bir esiyor
Şöyle bir dolanıp geliyor
Neler anlatıyor neler
Kah gülüyoruz birlikte
Kah üzülüyoruz
Sonra bir süre susuyoruz
İkimiz de sıkıntılıyız
Uzun uzun susuyoruz
Dur sen diyor birden
Ben biraz yağmur getireyim
Şöyle bir ferahlayalım
Yine savrulup gidiyor
Ardından dolu dolu bir yağmur
Nefes nefese dönüyor
Ne iyi ettin diyorum
Etraf mis gibi kokuyor
Toprak memnun doğa mutlu
Dağlardan çiçek kokuları yayılıyor
Oturuyoruz birlikte
Rüzgar ve ben
Bu sefer ben anlatıyorum
O dinliyor
Farkındayım diyor
Her yerde bunca mutsuzluk
Bunca umutsuzluk
En iyisi diyor ben yine bir eserim
Bu sefer daha sert ve kararlı
Dağıtayım şu kara bulutları
Ardından güneşi çağırayım
Olur mu sence diyorum
Olur diyor ama az sabır gerek
Öyle sert esiyor ki be kez
Nasıl da kaçışıyor o kara bulutlar
Adeta birbirini ezerek
Ardından bir güneş çıkıyor sıcacık
Her yer mavi aydınlık
Mutlu musun şimdi diye soruyor
Hem de nasıl diyorum
Susuyoruz birlikte
Her taraf mavi aydınlık...