Sabır acı, meyvesi tatlıdır.

Dört buçuk yıl kadar önceydi. Bodrum'daki evimizi ilk aldığımız günlerde evin her yanına , bahçeye begonviller diktim. Civardaki evleri sarmış renk renk begonvilleri görünce çok heveslenmiştim. Gün gelip benim evimin bahçe duvarlarını saran, evin her yanından yukarlara yükselen begonvilleri hayal etmiştim hep.

Begonvilleri aldığım serada bu çiçeğin hangi renkleri olduğunu sorduğumda bana kırmızı, beyaz, mor, lila, sarı renklerini gösterdiler. Bir de çok degerli olan aynı kökten çıkıp bir dalı mor , bir dalı beyaz açan cinsini verdiler.

Benim gözüm doymamıştı. Daha başka rengi yok mu soruma sera sahibi bir de turuncu var elimde ama çok küçük , yaşar mı bilemem diye cevap verdi.

Tabii ben turuncu , küçücük begonvil fidesini de aldıklarıma ilave ettim hemen.

Eve gelen çiçekleri önceden işaretlediğim yerlere eken bahçivan minik turuncu fidenin yaşamayacağını söyleyince çok üzüldüm.

Turuncu fideyi rüzgar almayan bir kapı kenarına diktik.

Boyu 50 santime bile ulaşamayan turuncu begonvilim o gün başladığı yaşam savaşını hiç yılmadan yıllarca sürdürdü. Kimi zaman yanından geçen bahçe hortumunun çarpması ile zedelendi, kimi zaman kişin soğunda donma tehliikesi geçirdi. Onunla birlikte ailemize katılan diğer begonvil kardeşleri hızla büyüyüp bahçe demirlerini sardılar, evin üçüncü katına kadar ulaştılar.

O diğer begonviller gibi nisan ayında başlayıp, aralık ayına kadar çiçek veremedi bu dört buçuk yıl süresince.

Zaman zaman ümitsizliğe kapıldım onun yaşamı ile ilgili. Hatta renginden bile şüpheye düştüm, Çünkü hiç çiçek açmamıştı.

Bu yaz da böyle geçti ve bizim turuncu begonvilde tık yok. Bu arada boyu biraz uzamaya başlamıştı.

Geçtiğimiz günlerden bir gün kapıdan çıkarken bizim turuncu begonvilin üzerinde bir çiçek tomurcuğu gördüm. Önce gözlerime inanamadım.Yoksa çiçek mi açıyordu.

Bir kaç gün sonra üzerinde kayısı rengi turuncu çiçeği görünce Nihayyet dedim. Minik begonvil nihayyet bir çiçek açmişti bunca yıl sonra.

Benim minik turuncu begonvilim yaşam savaşını kazanmış ve çiçek açmıştı.

Bu sabah ona gene baktım. Üzerinde turuncu çiçekleri ile gururlu gururlu başını sallıyordu hafif esen rüzgarda.

Sanki sabır acı ama meyvesi tatldır demek istiyor gibiydi insanlara.Sabırsız, çalışmadan bir şeyler elde etmek isteyen kişilere ders anlatır gibiydi minicik boyunla.