Sadece kendimiz olabilmek

Birçok insan var roller ve maskelere boğulmuş, hayatlarını öyle devam ettirmeye çalışan. Özel hayatlarında, iş hayatlarında veya bulundukları diğer ortamlarda, her an her yerde bir role bürünmek zorunda hissediyorlar kendilerini. Hep bir maskeyle dolaşıyorlar. Bu insanların tek kendileri oldukları yer ve zaman, yatakları ve uyudukları an sanırım.

Sabah kalktıklarında maskelerini takıp, ortamına göre yine aynı rollere bürünüp dolaşmak zorundalar. Nereye kadar bu oyun? Hayatlarının sonuna kadar mı? “Yapmayın bunu kendinize, çok yorucu çok” diye haykırasım geliyor bu tip insanları gördükçe, tanıdıkça. Yalın, sadece kendiniz olmak! Evet evet sadece kendiniz olmak ne kadar güzel ne kadar hafifletici bir duygu bir bilseniz. Allahım her gün bin bir surat yaşamak ne kadar da zor olsa gerek? İnsan niye yapar bunu kendine? Eminim hepinizin etrafında vardır böyle insanlar hem de yığınla. Belki zaman zaman kızıyorsunuz onlara, belki gıcık, anlamsız buluyorsunuz bu insanları. Belki de gülüyorsunuz hallerine komik geliyor size.

Neden böyleler bu insanlar? Hem de hiç küçümsenmeyecek sayıdalar. Kendi gibi olan insanlar o kadar az ki zamanımız da, bir avuç kaldı desek yeridir. Neden? Çünkü artık insanların değerleri çok değişti veya değerleri kalmadı. Bir insanın kendisi olabilmesi için ve kendisini her ortamda olduğu gibi kabul ettirebilmesi için gerçek değerleri olması gerektiğini düşünüyorum. Bu bahsetmiş olduğumuz gerçek değerler nelerdir? Bu değerleri; Adâletli davranma ve diğer insanlarla paylaşabilme, affetme, sözünde durma, iyilik, aileye önem verme, akıllıca davranma, alçak sesli konuşma, Allah’a güvenme, ahlak sınırlarını aşmama, anlaşmalara riayet, barışçı olma, doğru bilgi sahibi olma, cömertlik, çalışkanlık, dargınları barıştırma, dinlemesini bilme, kişilerle görüşme, ilişkide bulunma, emanete riayet, fakirlere iyilik, güzel ve yumuşak konuşma, her zaman orta yolu tutma, heveslere hakim olma, yumuşak huy sahibi olma, içli ve yumuşak olma, iffetli ve ağırbaşlı olma, insanlara saygı ve şükran, iyi örnek olma, iyilikte yarışma, kararlarda ihtiyatlı olma, kardeşlik, kendisi için istediğini başkası için de isteme, kötülüğü iyilikle savma, nefis temizliğine sahip olma, selamlaşma, sevgi ile muamele etme, sözünde durma, sükûnet ve suhulet, şefkat ve merhamet, şerefli olma, temiz olma, tevazu sahibi olma, toplum halinde yaşama, vicdan özgürlüğünü korumu, varlıkları olduğu gibi kabul etme, varlığı değerli görme, yüce gönüllü olma ve daha pek çok olumlu davranış şekilleri tarzında sınıflandırabiliriz. Bu değerlere sahip olursak hayatımızda güvene, uyuma, birlikteliğe, iç huzura, sevgiye, kendimiz olmaya kavuşuruz.

Bir insan gerçek değerlerini yitirir ve yerine parayı, giyim kuşamı, etiketi, kibiri, kendini beğenmişliği, yalanı dolanı, sahtekarlığı koyarsa ve bunlarla kabul gördüğünü düşünürse zaten ister istemez bukalemun gibi yaşamak zorunda kalır. Bu sözde değerlere sahip olup, onları kaybetmemek için herkese eyvallah demek için tabi ki maskeler takmak, bir rolden diğer role koşmak zorunda kalır. Günümüz şartlarında yaşamı devam ettirebilmek için paranın çok önemi var ama para sadece araç olmalıdır, amaç değil. Hele gerekli gereksiz zamanlarda ve ortamlarda etiketlerini ortaya koyan, giyim kuşamları ile ben buradayım diye bağıran, kibirlinden yanına varılmayan, kendini beğenmiş insanlara ne demeli? İşte bu şekilde yaşayan insanların kişilikleri hiçbir zaman var olamaz. Çünkü onlar varlıklarını kabul ettirmek için yanlış değerler peşinde koşmaktadırlar ve gereksiz yere kendilerini yormaktadırlar.

Bu şekilde hayatı yaşadığını zanneden bütün insanlara; “lütfen atın maskelerinizi, çıkın rollerinizden, kurtulun prangalarınızdan, kendiniz olmanın dayanılmaz hafifliğine ve tadına varın, içinizdeki gerçek değerlerinizi ortaya çıkartıp, hayatı gerçekten yaşayın ” diyesim var.