Sadece yağmur

Varlığıyla, sevindiren,
umutlandıran,
bereketlendiren;
Sevinç olup yere inen;
Hüzünleri günahları silip götüren;
umut olup sele dönen;

Bir sağanaktır yağmur, aydınlığı getiren...

Her damlası, gönül toprağındaki tomurcuğadır;

Elde avuçta kalan tek tohumadır;
Yeşerip topraktan sızan filizedir;
Nasırlaşmış parmaklara, uçsuz bucaksız topraklaradır bu sevinç.

En güzel, en doyurucu, en keyif verici ve rahatlatıcı kokusuyla,

Yağmurun derinliğine gömülen şarkısıyla iner; bir toz duman olup hayata...

Ne mutlu farkedebilene ve kendi içine de yağmur olup inebilene...

İçinde umutları yeşertenlere...

Hatırlarsınız, özlemler yığılmıştı içimizde;
Geçmek bilmez bir kuraklıktı, adeta;

Bulutları özlemiştik,
Acı dolu ifadelerle bakıyorduk ağaçlara...
Kurudukça kurumuş ağaçların, yeniden filizlenmesini özlemiştik;

Bu güzel adanın yeniden yeşillenmesini;
Eskiden olduğu gibi yağmurların seller olup akmasını;
Kuruyan derelerin çoşmasını;

Çanta çanta mantarların toplanmasını;
Çiftçinin, çobanın yüzünün gülmesini;

Neredeyse kullanmayı unuttuğumuz şemsiyelerin yeniden açılmasını;
Bir gökkuşağına doğru çocuklar gibi koşmamızı;
Yağmurlar altında sırılsıklam olmamızı;

Hepsini çok özlemiştik...

Hüzünlenirken ve üzülürken içten içe;

Bulutlar geldi yeniden gökyüzüne...
Yağmurlar indi, özlemler giderildi..
Sokaklar, caddeler yıkandı boydan boya, bir şehir yıkandı ve aydınlandı;

Yine de bir başkadır, köyde yağan yağmurlar.
Dizginlenemeyen duygular gibi , sel olup yağmurla coşar bütün canlılar.
Her can gibi canlanır içimiz yeniden...
Özeldir ve farklıdır, “yağmurla düşünmek”;
yağmurda yürümek ve “yağmurla uyumak”...
Hatta “yağmurla ağlamak” ..
Tüm olumsuzluklara rağmen yeryüzünde.
Olumlu birşey var, hayata dair;

O da, sadece yağmur.....’’’’

Emine Sütcü

28 Şubat 2009