Sahte demokratlara!..

Demokrat geçinir birtakım insan,
Ben de soruyorum, neren demokrat?
Adamı kandırır, adamdır sansan,
Yalanla fikirler ören demokrat.

Devir değiştikçe yönü değişir,
Yüzünde maskesi, gönü değişir,
Arkası değişir, önü değişir,
Hani nerde dimdik duran demokrat?

Türküm demek ona mutluluk vermez,
Hakka inanarak seccade sermez.
Gaziyi düşünmez, şehidi görmez,
Dünyada her şeyi gören demokrat.

Lozan’a sataşır, Sevr’i süsleyip,
IMF bunlara görünür tayyip*,
ABD, AB’ye eyvallah deyip,
Kıbrıs’ı Rumlara veren demokrat.

Vatan için görev bunlarca kayıp,
Ulusunu sevmek bunlarca ayıp.
Halkının sırtına hançer saplayıp,
Düşmanın koluna giren demokrat.

Askere saldırır bütün hıncıyla,
Yatar ihanetle, kalkar sancıyla.
Demokrasi trenini dinciyle,
Birlikte yarlara süren demokrat.

Özgürlük adına çarşaf bürünür,
Etnik ırkçılara şirin görünür.
Çıkarları için yerde sürünür,
Fonlara postunu seren demokrat.

Nema alacağı suları bilir,
Avroyu, lirayı, doları bilir,
Boynuna takılan yuları bilir,
Patronun yanına varan demokrat.

‘Yetmez ama, evet’ diyen de oydu,
Tele kulak olup, duyan da oydu.
Nice yiğitlere kıyan da oydu,
Vatanı seveni yeren demokrat.

Hukuk devletini yıkmaya teşne,
Dikta rejimine sokmaya teşne.
Çağdaş olanları yakmaya teşne,
Özgürlük diyene vuran demokrat.

Gösteriş namazı kılanlar belli,
Halktan özgürlüğü alanlar belli,
Hukuktan kaçarak çalanlar belli,
Hani nerde hesap soran demokrat?

Biatı seçmiştir desturu alıp,
Birlikte doyuyor, birlikte çalıp.
Gerçek demokratı defterden silip,
Diktatöre oldu yaren demokrat.

Yandaş göründükçe sanılır akil,
İnsanı şaşırtır girdiği şekil.
Bunlar bir sürüdür, sanmayın tekil,
Hepsi birbirini saran demokrat.

Nevzat yeter artık taşlara yazık,
Çattığın çevrenin niyeti bozuk.
Halktan çalınanı sanıyor azık,
Namus defterini düren demokrat.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
(*) Tayyip: hoş ve güzel